Dinsdag, 14 januari 1997 (Privésessie) © 1997
Deelnemers: Mary, Vicki, Ron, en Carole (Aileen).
Opmerking: Elias bood Carole deze privé sessie aan, daar Carole in Connecticut woont, en hier maar voor een weekje was.
Elias arriveert om 3:51 PM. (Tijd was 20 seconden).

ELIAS: Goeiemiddag.

CAROL: Goeiemiddag.

ELIAS: Om te beginnen, zal ik jou een vraag stellen!

CAROL: Oke.

ELIAS: Heb je af en toe een lichte herinnering van glooiende groene weilanden en van Thomas?

CAROL: Ik bezocht een school die omgeven werd door glooiende groene weilanden, we zaten aan de voorkant van het gebouw en praten wat.

ELIAS: Hou die herinnering vast, omdat het een herinnering zal opwekken van een ander focus in een ander land, heel erg groen, waar je met dit individu Tom in betrokken was.

CAROL: Ik heb een zoon in dat focus wiens naam Tom is.

ELIAS: Want ook dit is een herinnering.

CAROL: Ja. Een van de dingen die ik je wilde gaan vragen, was of hij dezelfde essentie was in dat zelfde focus - manifest als mijn broer Paul. Paul en Thomas, zijn zij dezelfde essentie?

ELIAS: Van. Vanuit fragmentatie. De ene heeft de ander gefragmenteerd, en die continueert momenteel door in het fysieke focus.

CAROL: Dat is iets wat ik al aanvoelde. En in de droomstaat kijk ik naar die twee; naar de fysieke focus, de manier waarop het manifesteert, de uitwisseling. En voor lange tijd wist ik niet waarom ik dat altijd maar zag.

ELIAS: Iedere gefragmenteerde essentie bevat alle kennis van de fragmenterende essentie. En daarom zijn ze dezelfde; hoewel ze ook individueel zijn.

CAROL: En daar alle tijd simultaan is, bestaat de eerste manifestatie nog steeds in een parallel focus?

ELIAS: Niet noodzakelijk parallel, maar bestaat binnen verschillende (gemaakte) keuzes.

CAROL: Die groene velden waar je het over hebt, die waren heel levendig en helder in mijn droomstaat. Het was een van die momenten waarop ik wakker werd in dat andere bestaan, en het groene van die velden was echt heel opvallend. Het was zo echt, en ik bracht het met mij mee naar het fysieke, en het is iets dat ik kan zien in mijn hoofd wanneer ik er weer naartoe wil.

ELIAS: Dit is een herinnering. En binnen die herinnering beschik je nu ook over het vermogen om deze essentie te kunnen identificeren, omdat deze essentie de manifestatie was van Tom.

CAROL: Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt met “deze essentie”. Mijn momentele fysieke focus?

ELIAS: Deze essentie Elias, met wie je nu praat.

CAROL: Is een manifestatie van Tom?

ELIAS: Andersom.

CAROL: Tom is een manifestatie van Elias? (Elias knikt) Aha.

ELIAS: En daarom, begrijp je die identificatie en begrijp je die aantrekking ernaar toe.

CAROL: Dank je. Ik probeer te ontdekken... Voor zover mijn begrip gaat over essentiefamilies, zit ik nog maar in het begin. Het is nieuwe informatie voor mij op een bewust niveau. Ik wilde vragen of ik van de essentiefamilie Vold ben, en gealigneerd ben met Sumari?

ELIAS: Je bent van de essentiefamilie Sumafi. Je bent gealigneerd met de Sumari familie.

CAROL: Dank je. Mijn zoon Tom, ik denk dat hij van de essentiefamilie Ilda is, en gealigneerd is met de Sumari?

ELIAS: Andersom.

CAROL: Essentiefamilie de Sumari, gealigneerd met de Ilda. (Elias knikt). En de andere zoon, essentiefamilie Sumari, en Milumet gealigneerd?

ELIAS: Tumold.

CAROL: Gealigneerd met Tumold, maar is van de Sumari familie?

ELIAS: Correct.

CAROL: Mijn huidige man, essentiefamilie Milumet, en Zuli gealigneerd?

ELIAS: Essentiefamilie Sumafi, en momenteel gealigneerd, in dit focus, met de Milumet.

CAROL: De essentienaam die je mij gaf, Aileen…

ELIAS: Gaat er een belletje rinkelen? (Glimlachend)

CAROL: Jazeker! Nou en of!

ELIAS: Deze naam bestond ook in dat bepaalde focus met die groene velden.

CAROL: Vele jaren geleden ontmoete ik mijn vriendin wier naam Aileen is. Er bestond iets magisch in die relatie tussen ons en ik wist dat het iets te maken had met haar naam. Ik heb mijzelf vaak afgevraagd, waarom dat was.

ELIAS: Omdat je identificeert met deze toon.

CAROL: Ik heb vragen over de redenen en geloofsystemen van mijn jongere zoon. Hij heeft voor het grootste gedeelte geleefd in een staat die de dokters als schizofrenie omschrijven. Hij en ik zitten gevangen in een of ander geloofsysteem, of in een overeenkomst, en ik probeer te begrijpen wat er moet veranderen in zijn geloofsysteem, en of dat überhaupt wel moet, en wat er moet veranderen in de mijne, en waarom wij samen in deze overeenkomst zijn betrokken?

ELIAS: In deze manifestatie die jullie psychologisch termen alszijnde schizofrenie, identificeren jullie dit als een mentale ziekte, een stoornis. En dit is het geloofsysteem, dat het een ziekte of stoornis is; maar er is geen stoornis binnen deze manifestatie. Ik zal het je uitleggen.

Veel mensen kiezen ervoor om te manifesteren in het fysieke focus. En terwijl ze manifesteren, zijn ze gedurende de periode dat zij klein zijn, bezig om zich aan te passen. Ze moeten zich naar de objectieve creatie en naar de objectieve werkelijkheid toe aanpassen. Zij zijn zich van de subjectieve werkelijkheid naar de objectieve werkelijkheid aan het toebewegen. Daarom zie je bij kleine kinderen bepaalde expressies die je niet ziet bij volwassenen.

Terwijl deze kinderen opgroeien, in jouw termen, zijn ze al opgroeiende geloofsystemen aan het accepteren, en de objectieve realiteit aan het accepteren, en zijn ze op objectieve wijze aan het creëren. Ze bewegen zich het gebied van de separatie in, van separatie van het subjectieve weten, in het objectieve gebied. Tegen de tijd dat deze mensen een bepaalde leeftijd hebben bereikt, die jullie classificeren als de adolescentie, zijn ze het objectieve in hun realiteit aan het accepteren. Ze dissociëren henzelf objectief van hun subjectieve inzichten. Dit staat hun de groei toe, in het officiële functioneren; het functioneren binnen de samenleving. Ze voegen zich naar de massa-geloofsystemen, aligneren ermee, en ze creëren hun realiteit in conjunctie hiermee – maar; sommige mensen kiezen ervoor om deze actie niet aan te gaan.

Het zal je opvallen dat deze zogenaamde ziekte niet voorkomt bij kleine kinderen. In z’n algemeenheid begint dit meestal, om zo te zeggen, in de adolescentie en bij jongvolwassenen. Je zult dit kunnen verifiëren bij jullie psychologie. De reden hiervoor is dat bepaalde individuen, terwijl zij bezig zijn om te manifesteren in het fysieke focus, op dit bepaalde punt in hun beweging naar die objectieve realiteit toe, kiezen om zich hier niét naartoe te verplaatsen. Waardoor zij zeer realistisch doorcontinueren in de subjectieve realiteit, wat realiteit is.

In jullie samenleving, en niet alleen in jullie huidige nu, maar ook doorheen jullie geschiedenis, is dit onofficieel gedrag en niet-officiële informatie. Het wordt niet geaccepteerd. Omdat het niet in lijn is met de massa-geloofsystemen. Daardoor, is het gelabeld alszijnde onaanvaardbaar, omdat je die (soort van) manifestatie niet begrijpt. Je begrijpt die creatie niet. En omdat het niet past binnen de geaccepteerde officiële realiteit, wordt het tot op een bepaalde hoogte ‘verbannen’.

Deze mensen kiezen voor communicatie die subjectief is. Daardoor zijn ze in communicatie met andere focussen, zoals ze dat ook zijn als ze niet-fysiek zijn, en zoals ze dat ook zijn gedurende hun kindertijd. Bij kleine kinderen, is dit acceptabel. Het wordt gezien als een actieve imaginatie en creativiteit. Maar bij oudere leeftijden, is dat niet langer meer acceptabel, omdat verwacht wordt dat gedrag veranderd, en dat hun gedrag zich aligneert naar de massa-geloofsystemen.

Deze mensen die deze keuze manifesteren zijn ook behoudend van geloofsystemen, omdat zij beïnvloedt worden door de mensen die hen omringen – en beïnvloedt worden door het bewustzijn dat er bestaat binnen de massa-geloofsystemen van dat moment, en het wordt beïnvloedt door de niet-acceptatie van de massa. En daardoor zijn ze dus ook behoudend van conflicten - aanvankelijk manifesteerden zij wat zij aanvankelijk begrepen – maar, inmiddels zijn ze ook in het bezit van opgedane geloofsystemen. Dit conflicteert met de manifestatie die zij hebben gekozen te beactualiseren. En in deze, zou hypothetisch, dit conflict niet hoeven te bestaan, wanneer de mens alle soort expressies van manifestatie zou accepteren.

Het conflict bestaat omdat het niet geaccepteerd wordt, dat deze mensen ervoor kiezen om subjectief en objectief in communicatie te zijn met essentie, en dus met al hun aspecten en focussen. Er bestaat bij hen geen sluier tussen de objectieve en de subjectieve werkelijkheid. Daardoor, kan het dus voorkomen dat ze luisteren naar andere stemmen. Jullie zeggen dat deze stemmen imaginair zijn, dat het waanvoorstellingen zijn, dat het hallucinaties zijn.

Die stemmen die ze zouden kunnen horen, die tegen hen spreken, zijn van hun andere focussen, van andere aspecten van hun eigen essentie die in communicatie met hen staat. Dit past niet binnen jullie aanvaarde realiteit. Het is, nogmaals, ‘onofficiële’ informatie.

Niet-officiële informatie beangstigt mensen. Het bedreigt hun geloofsystemen. En helaas voor degenen die betrokken zijn in deze manifestaties, zijn ze ook nog eens in het bezit van geloofsystemen die beïnvloed worden door de tijdsperiode waarin zij manifesteren. En daardoor raken ze verward, en accepteren vervolgens hun eigen creatie niet. Ze begrijpen niet dat ze géén stoornis hebben of niét ziek zijn. Zij bezien henzelf binnen die zelfde geloofsystemen die er bestaan in de samenleving, en zij beschouwen hun eigen gedrag als onacceptabel. En dit creërt enorme conflicten.

Je hebt jezelf naar deze ervaring toe aangetrokken, en bent deze band aangegaan, ter je eigen verruiming van je gewaarzijn. Maar ook zodat je dit individu behulpzaam kan zijn op het gebied van acceptatie. Want jullie beiden beginnen die geloofsystemen te herkennen, en beginnen die te accepteren, en daardoor zal het conflict afnemen.

CAROL: Dank je. Dat is precies de richting die we aan het opgaan zijn. Het is alleen jammer dat we tegen al die bestaande overtuigingen in moeten gaan.

ELIAS: Wat, zoals je al hebt ondervonden, ook conflicten creërt, en wat soms ook heel erg moeilijk kan zijn.

CAROL: Ja. Zondag in de sessie had je het over het ‘naar binnen gaan’ bij andere essenties met je bewustzijn – dat je andere essenties kan ingaan met je bewustzijn. Ik heb ooit zo’n ervaring gehad. Ik zat in een trein en het geluid van de trein begon mijn vibratie te veranderen, en ik voelde mijzelf andere mensen ingaan en begon hun essentie te ervaren. En ik wist wat zij voelden, wat hun verhalen waren, niet in woorden maar in gevoel.
Ik koos er niet bewust voor om dat te doen. Het is iets dat soort van gewoon gebeurde. Is dat hetgene waar je het over had? Of had je het meer over dat iemand bewust probeert om iemand anders z’n bewustzijn over te nemen?

ELIAS: Niemand mag iemand anders z’n bewustzijn overnemen. Geen enkele persoon, geen enkel focus, geen enkele essentie mag iemand anders overnemen. Je mag wel tijdelijk vermengen met elkaar. Waar ik het over had in die sessie, betrof voor het grootste gedeelte een uitleg over uitwisselingen die plaatsvinden tussen focussen van je eigen essentie - hoewel je voor tijdelijk ook mag vermengen met andere essenties, andere focussen niét van je essentie.
Dit is dus niet het aannemen van het bewustzijn van het individuele focus. Het is een tijdelijke vermenging met het bewustzijn van de focus, want er zijn immers geen divisies of secties binnen energie en bewustzijn. Je bent een deel van allemaal en mag interkruisen met allemaal, alhoewel je ook uniek bent en behoudend bent van je eigen individuele persoonlijkheid en toon. In deze, ben je individueel, maar je bent ook niet afgescheiden, of separaat. Je kunt ook een vermenging ervaren met andere personen. Dit zou dan een verreikende empathische actie zijn.

CAROL: Ik deed hetzelfde met meeuwen en met de zee en met het zand en de lucht, in een andere ervaring. Het was eigenlijk dezelfde soort van ervaring, het was zoiets als mijn bewustzijn uitspreiden, zodat ik die andere manifestaties kon ervaren.

ELIAS: Waarvan je een deel bent. Je bent een deel van alle bewustzijn. En daardoor bezit je over het vermogen om met dat allemaal te kunnen vermengen.

CAROL: Wanneer je op een kruispunt aankomt waar je een keuze moet maken, zoals het verlaten van een persoon en een relatie, en het starten van een andere relatie, continueert die eerste relatie dan gewoon door? Ik heb een heel sterk het gevoel dat ik twee andere relaties doorcontinueer in andere focussen.

ELIAS: Iedere keuze die je maakt in de fysieke realiteit is slechts één probabiliteit. Alle probabiliteiten worden beactualiseerd. Wanneer jij dus ervoor kiest om een andere richting op te gaan, zal een ander (zelf) gewoon doorcontinueren binnen de bestaande richting.

CAROL: Maar ik blijf maar intappen in twee andere relaties. Echt heel vreemd.

ELIAS: Al die probabiliteiten beactualiseren zich. Dit is realiteit. Je zou dus kunnen interkruisen met andere zelven. Je zou zelfs, visueel, fysiek, andere zelven kunnen zien. Het is alleen niet gebruikelijk, omdat individuen er niet naar op zoek zijn om dit te ervaren, en niet op zoek zijn naar deze kennis, maar het is zeker mogelijk om dit te kunnen ervaren. Het weten hiervan zit binnenin je, dat al die realiteiten, in al die verschillende dimensies, daadwerkelijk bestaan en doorcontinueert in al haar eindeloze variaties. Er bestaan andere zelven van jou, probabele zelven van jou, die nog nooit relaties hebben ervaren zoals jij deze momenteel ervaart. Je hebt andere zelven die géén kinderen hebben. Ieder aspect van je zijn wordt beactualiseerd. Je bent in staat om in te tappen in deze informatie, en om deze andere zelven te kunnen zien, en om die andere focussen te kunnen ervaren in dit focus.

CAROL: Er werd in de sessies gesproken over negen baby’s die geboren worden, die gaan assisteren in de verschuiving.

ELIAS: Ze zijn al geboren.

CAROL: Ik heb een ervaring gehad in de droomstaat in een andere realiteit, waar ik een baby geboren zag worden. Het was een meisje. Ik werd naar een hut toegebracht. Tijdens die droomstaat, zat ik aan een christus scenario te denken, niet omdat ik dat nou iets belangrijks vind, maar gewoon omdat het mij zo over kwam. Het was interessant, die familiariteit van die situatie, omdat die baby, die trouwens Kadu heette, iemand was die een hoop veranderingen teweeg zou brengen in de fysieke realiteit. Er stonden een hoop mensen om haar heen, en ze tilden haar uit haar kribbe op, en ik was daar getuige van, ik nam deel in deze ceremonie. Toen ik wakker werd, had ik het gevoel dat ik iets had gezien, dat heel erg belangrijk was. En toen ik hoorde over de baby’s in deze sessies, dacht ik dat er misschien een correlatie bestond tussen die twee dingen, maar blijkbaar dus niet. Heb jij enig idee waar mijn droomervaring allemaal over ging?

ELIAS: Ook dit is een herinnering aan een andere focus, in conjunctie met Lawrence (die tijdens een hypnosestaat vorig jaar, zo’n zelfde soort ervaring had, waarbij ze zag dat een groepje kinderen aan boord werd gezet van een slavenschip). Dit kind waar je het over hebt was instrumentaal, in jullie termen, omdat dit plaatsvond in wat jullie zien als het verleden. De kinderen in dit bepaalde dorpje werden weggehaald uit dit dorpje en overgebracht naar een ander land. Dit vrouwelijke kind werd instrumentaal toen ze oud was, zoals jullie dit noemen. Ze zette de mensen aan om zich fysiek te herlokaliseren en om zich te bevrijden uit de slavernij. Vandaar dat dit kleine kindje significant was in je gevoel - je symbolisatie dat dit kind net zoals het christus kind was, is redelijk accuraat; omdat zij beiden gericht waren op bevrijding.

CAROL: Ik heb het gevoel dat hoe meer gewaar wij worden, hoe meer dingen wij zullen kunnen bereiken - omdat wij dan kunnen putten uit al die ervaringen van al onze andere focussen. Klopt dit?

ELIAS: Ja. (Pauze).

CAROL: Al sinds dat ik een klein kind was heb ik altijd al het gevoel gehad, dat ik erg gewaar was. En ik vroeg mij altijd maar af of anderen ook zo gewaar waren, of dat ik meer gewaar was dan anderen, maar uiteindelijk praatte ik daar nooit over. Het is geen gemakkelijke vraag om te stellen aan anderen, maar ik vraag het nu aan jou.

ELIAS: Dit is moeilijk en gevaarlijk terrein. Alle fysiek gefocuste mensen zijn behoudend van een gewaarzijn, die in verhouding staat tot de richting van probabiliteiten waarvoor zij voor hebben gekozen om doorheen te gaan tijdens een individueel fysiek focus. Het is afhankelijk van je verlangens en je intentie, maar ook van de richting van je aandacht. En dus is het min of meer relatief, want je zou je meer gewaar kunnen zijn van subjectieve activiteiten en informatie, waar anderen weer geen objectieve weet van hebben – wat een trouwens een keuze is – om hier objectief niet gewaar van te zijn. Ieder individu kiest voor een bepaalde richting.

De ene zal meer leunen richting informatie over transitie, of naar het instrumentaal zijn in de verschuiving, of naar een van de vele andere acties die te maken hebben met niet-fysieke essenties of bewegingen. Weer een ander individu zou een enorm gewaarzijn kunnen hebben van de objectieve realiteit. Naar jouw idee zou dit dan zeer gewoontjes kunnen zijn, maar hun richting is nu eenmaal anders. Zij zouden ervoor gekozen kunnen hebben, om hun aandacht uitsluitend te concentreren op de ervaring van het fysieke focus (het fysieke leven).

CAROL: Dat lijkt mijn man wel. Hij is precies zo.

ELIAS: En dus, is dat hun gewaarzijn. Dit is het gebied waar zij zich mee betrekken. Dat wil niet zeggen dat hun subjectieve gewaarzijn minder is, want dat is het niet. En dat wil ook niet zeggen dat hun richting van manifestatie minder is, of dat zij niet groeien. Dit is waarom wij woorden zoals niveau of vlakken of levels niet gebruiken, want jullie maken bij het gebruik van dat soort woorden, direct dat soort associaties, maar niemand is ‘verder’ dan een ander.

Nu; ik had jullie al verteld dat de mensen die meedoen in ons forum, verschillende staten van gewaarzijn occuperen. En zoals zij dat zien, hebben ze meer gewaarzijn of minder gewaarzijn. Momenteel is dit soort van denken nog onvermijdelijk, en ook hier zal uiteindelijk doorheen bewogen worden, maar in dit huidige nu hebben sommige individuen met dezelfde soort richting van aandacht een groter gewaarzijn of begrip van hun gewaarzijn, dan andere individuen. Maar dit is van geen consequentie; want ieder van jullie is bereikend van de ervaring die je gekozen hebt te ervaren in een gegeven focus. In dit focus, zou iemand ervoor gekozen kunnen hebben om manifest te zijn als een geleerde. En tegelijkertijd, zou deze zelfde essentie in een ander focus manifest kunnen zijn als een gestoorde, of omgekeerd. Derhalve moet ervan uitgegaan worden dat elk focus, één focus is. En hoewel elk focus het middelpunt is en elk focus het meest belangrijk is, is ieder focus toch een individueel focus en is derhalve niet de objectieve totaliteit van je ervaring.

En op dezelfde wijze dat individuen oordelen plaatsen op officiële en onofficiële informatie en gedrag, plaatsen individuen ook oordelen op niveaus van gewaarzijn. Maar het is van geen belang; alleen van jouw niveau.

CAROL: Dank je. ’s Nachts, als ik ga slapen, zie ik beelden, en het zijn geen beelden van iets waar ik bekend mee ben in deze realiteit. Zie ik andere focussen? Ik zag eens ’n ander bewustzijn, die je kunt omschrijven als het zijn van een zacht materiaal dat rekbaar en intrekbaar was, maar het had een bewustzijn. Het voelde aan alsof ik in een ander focus was. Was dat ook zo? En soms zie ik zoiets als een witte cirkel en kan ik een andere realiteit inkijken. Is dit allemaal gewoon een intunen in een of andere onofficiële realiteit? En soms is het dusdanig gevarieerd, dat ik mij echt afvraag wat het allemaal is – dat ik mij er echt over zit te verwonderen - maar omdat er ontelbare soorten realiteiten zijn, kun je daar gewoon niet achter komen.

ELIAS: Je ziet, gedeeltelijk, andere dimensies. En soms zie je ook andere gebieden van bewustzijn, die niet in het bezit zijn van (voor jou) herkenbare beelden. In sommige van je ervaringen ben je aan het intappen in andere dimensionale focussen. Je essentie is nu eenmaal niet enkel maar in één fysieke dimensie gefocust. Het focust in vele fysieke dimensies, die zéér divers zijn.

Als je het goedvindt, ga ik pauzeren, en kun je daarna doorgaan met je vragen.

CAROL: Dank je, Elias.

PAUZE 4:48 PM HERVATTING 5:05 PM. (Tijd was 10 seconden).

CAROL: Elias, wijdt eens uit over het krachtpatroon, die de bron van spanning is. (CAROL: Elias. Relay the force pattern as a source of tension).

ELIAS: Nee! Dat mag jij doen! (En we barsten in lachen uit. Elias zit breeduit te grijzen).

CAROL: Heeft die zin iets te maken met die elektrische lichtshow die ik aan-en-uit zag flikkeren toen ik die zin kreeg? Is dat die energie, waar we toegang tot moeten verschaffen, om te kunnen creëren?

ELIAS: Het verschaffen van toegang tot energie! Zeer goed begin!

CAROL: En dan dienen we actie ondernemen met die energie?

ELIAS: Dit was een zin die je objectief werd aangeboden, als een omschrijving van subjectieve realiteit. Jouw vraag was, “Hoe creër ik mijn realiteit?” En die zin is je antwoord.

CAROL: Creër het krachtpatroon als een bron van spanning. (Create the force pattern as a source of tension.)

ELIAS: Je zult je periferie moeten inschakelen, en je zult jezelf een veel bredere explanatie moeten toestaan alszijnde de definitie voor deze woorden. Want deze woorden verwijzen naar de actie die je aangaat in Regio Gebied 2 in het creëren van je realiteit, en verwijst ook naar je droommissie die áchter de verbeeldingen verscholen zit. Die is hetzelfde.

CAROL: Hoe kan ik op een bewuste manier mijn bewustzijn verplaatsen naar die bepaalde plek in mijn droomverbeeldingen, waar die informatie duidelijker zal worden voor mij?

ELIAS: Je verplaatst je bewustzijn niet naar een plek toe. Je staat jezelf toe dat je je verbeeldingen begrijpt, de verbeeldingen die je hebt gecreërd als je symbolisatie. Je creërt symbolen om acties uit te leggen aan jezelf, en ieder symbool, elk symbool, is een symbool, en bevat zijn eigen integriteit en is derhalve een realiteit.

CAROL: Zijn er ook acties of incidenten die niet van consequentie zijn? Als voorbeeld; ik had wat broccoli en sla gekocht toen ik hier was, stopte het in de koelkast in het motel, en toen ik ‘t later uit de koelkast pakte waren ze helemaal bevroren. De vraag is dus; is alles symbolisch, is alles een symbool van de originele actie of intentie of creativiteit, of zijn er dingen (of incidenten) die gewoon niet van consequentie zijn? Want als werkelijk alles van consequentie is, dan zou het wel heel erg veel concentratie kosten om alle incidenten die gebeuren in de gaten te houden, zodat je daaruit kunt lezen waar het symbool voor staat. (Elias zit te glimlachen)

ELIAS: Laat mij je vertellen, dat iedere actie, ieder moment, iedere keus van consequentie is. Iedere beweging in het bewustzijn is van consequentie. Dat wil niet zeggen dat iedere actie die je aangaat leidt tot wat jij ziet als belangrijke probabiliteiten. Alle actie is belangrijk, want in werkelijkheid zijn er geen acties die belangrijker zijn dan andere acties. Maar zo denken jullie wel. Je gelooft dat de keuze van het aangaan van een partnerschap middels het huwelijk een zeer belangrijke keuze is, in tegenstelling tot de keuze van het smeren van mosterd op je boterham! (Grinnikend). In werkelijkheid, zijn beiden een keuze. En de ene keuze is niet significanter dan de andere keuze. Het verschil in deze keuzes zit ‘m in de duur van hun tijdelijkheid. Je plaatst dus waarde op sommige keuzes, en op andere keuzes plaats je géén waarde. Maar ál je keuzes, ál je acties, zijn van consequentie. Al je keuzes zijn betekenisvol. Al je acties zijn doelgericht, voor je ervaringen.

Welnu; er zijn een aantal acties en keuzes die je objectief inconsequent lijken te zijn, maar dat in werkelijkheid niet zijn, omdat ze een stukje zijn van een grootsere puzzel van probabiliteiten. Het zal je opgevallen zijn dat heel vaak, hele kleine acties zoals bevroren broccoli, de trigger kan zijn voor belangrijkere informatie. Je bent heel erg inventief, jullie allemaal, in het creatief triggeren van je eigen verbindingen. Je bent zeer creatief in je methodes van symboliek waarmee je informatie aan jezelf aanbiedt. Waarbij ik niet probeer te zeggen dat je maar moet blijven rondspinnen en spinnen en spinnen in je hamsterwiel totdat je uitvindt wat wel of niet van belang is! Maar wel dat je ook herkent, dat niéts inconsequent is … met uitzondering van wie de moordenaar van President Kennedy was, want dát is wel van inconsequentie! (Veel gelach).
(Met verwijzing naar een grapje hierover. In een van de beginsessies zei Elias iets in de trend van “We zullen geen vragen beantwoorden die van geen consequentie zijn”. Kort daarna vroeg iemand, “Wie vermoordde president Kennedy?” Elias antwoordde heel humoristisch dat dit een voorbeeld van een vraag was die van geen belang was. De persoon die deze vraag stelde was ontdaan en zelfs een beetje boos op deze reactie, wat niemand van ons kon begrijpen. Misschien hebben we te hard gelachen!)

CAROL: Oke. Mijn zoon Rick, die ene waar ik het al over had, die niet in dit fysieke focus zit opgesloten, maar die meer een subjectief focus is – hebben wij nu, momenteel, in een simultaan leven contact met elkaar, in een leven in Duitsland gedurende de jaren 30 of 40? Kennen wij elkaar daar?

ELIAS: (Het onderzoekend) Ja. Wederom, als familie van elkaar.

CAROL: Mijn andere zoon, Thomas, heeft een vriendin, Monica, die uit Brazilië komt. In een droomervaring had ik de indruk, dat zij de ouders waren van zijn vader, mijn ex-man. Is dat een feit?

ELIAS: (Het onderzoekend) In één focus, ja – correct.

CAROL: Soms heb ik dat ik naar een plek toega – eigenlijk kan ik dat niet zeggen omdat ik weet dat het geen plek is – maar, ik heb een ervaring gehad die zich afspeelde in een parkachtige setting, en ik heb daar al eerder mensen gezien die overgegaan zijn, die in transitie zijn. Ik zag een vriendin daar en wist niet dat ze in transitie zat, omdat ze naar het zuiden toe was verhuisd en ik haar al lange tijd niet meer gezien had. Na informatie te hebben ingewonnen, kwam ik erachter dat zij inderdaad overleden was. Haar naam was Claudette. Ik vroeg mij af; was dat nou eigenlijk een fragment van haar essentie of haar energie die ik zag, of was dat haar authentieke energie? Ik zal waarschijnlijk de juiste termen wel niet gebruiken, dus ik ben er niet zeker van of ik duidelijk ben.

ELIAS: We hebben daar al eens eerder over gesproken, over wat je kunt tegenkomen in energie alszijnde de identificatie van individuen die in de actie van transitie zitten. Je kunt interkruisen en een deponering van energie van dit individu tegenkomen. Je interkruist niet daadwerkelijk met het individu zelf, maar je kunt de energie van het individu doorkruisen of interkruisen, en deze energie is energie-deponering in het bewustzijn (van dit individu). Je kunt ook met een ander focus verbinden, als je parallel loopt met dat focus en met die energie-deponering – wat jou overkomt als het zijn van het individu, je identificeert het als het individu – maar in feite, is het dat niet.

CAROL: Ik begrijpt ‘t. In dit focus, ben ik actief op een spiritueel gebied dat Ekankar genaamd is. Soms ben ik er niet zeker van of ik die dingen ook zou moeten doen, zoals tv dingen en praatjes houden. Maar een deel van mij heeft er plezier in. Wat eigenlijk meer mijn vraag is; dit spirituele pad wat ik volg, is dat een stap-steen naar, of heeft het te maken of is het een deel van de verschuiving die gaande is? En, er is een spirituele leider die Harold Klemp heet. Is hij een deel van de verschuiving, of niet?

ELIAS: Ieder individu op deze planeet is een deel van de verschuiving. Het werd zo overeengekomen in het bewustzijn. En dus, zijn alle individuen betrokken in deze verschuiving. Sommige individuen kiezen ervoor om instrumentaal te zijn. Sommige individuen kiezen ervoor om andere mensen behulpzaam te zijn in deze verschuiving, om trauma’s wat te verlichten. In deze, ben jij er zo een; zoals zovelen dat zijn die naar dit forum toe worden aangetrokken. Het individu waar jij het over hebt is behulpzaam binnen een andere richting. Heel veel individuen zijn behulpzaam tijdens deze verschuiving, maar niet allemaal houden ze zich bezig met dezelfde richting.
Je persoonlijke richting ligt in lijn met de individuen in dit forum. Ook, moet je niet afdoen aan de acties die je aangaat, want anders zal ik tegen je uitroepen “Ga Heen”! (Veel gelach). “Voorwaarts, Ik zeg U!”

CAROL: Je plaagt me, maar dat is gedeeltelijk ook waarom ik me soms afvraag of ik dat wel zou moeten doen of niet - dat op mijn eigen pad zijn! (Gelach).

ELIAS: Ik plaag je inderdaad een beetje, hoewel ik je ook de waarheid vertel. Je hebt jezelf probabiliteiten voorgelegd in dit focus waar je bereikende van bent. In deze, herken je ook de bewegingen in het bewustzijn in relatie tot de verschuiving, en je kunt hier instrumentaal mee zijn door andere personen hier behulpzaam mee te zijn. Je hebt informatie gekregen die behulpzaam is, en je zult informatie blijven krijgen, die je kunt gebruiken om behulpzaam te zijn tijdens de verschuiving. Ook moet je onthouden dat veel van de informatie die je opneemt, individueel gericht is, want je kiest deze informatie op te nemen om de transitie die je in het fysieke focus aangaat, te kunnen begrijpen. Dit is een actie die ook gebruikelijk is voor een aantal andere, niet veel, maar voor een aantal andere individuen die ook in deze communicatie betrokken zijn.

CAROL: Met andere woorden, als voorbereiding op de transitie in aanvulling op het betrokken zijn in de verschuiving? Begrijp ik dat juist?

ELIAS: Correct. De transitie kan aangegaan worden tijdens het fysieke focus. De actie van transitie wordt in grote mate al aangegaan in het fysieke focus. Deze mensen, waaronder jij, kiezen ervoor om de transitie aan te gaan op een andere wijze; om dus niet de officiële geaccepteerde actie van de seniliteit aan te gaan.

CAROL: Zal ik staat zijn om op de een of andere manier toch te kunnen blijven meedoen in dit forum hier, misschien door langs te komen in de droomstaat? Ik begrijp natuurlijk dat dit aan mij is, maar alle assistentie die jij zou kunnen verlenen, zou ik heel erg waarderen.

ELIAS: Absoluut. Daar kun je gewoon mee doorcontinueren, en als je eenmaal thuis bent aangekomen, probeer dan gewaar te zijn van de interactie die plaatsvindt tussen deze essentie (Elias) en jou.

CAROL: Dank je. Ik denk dat ik alle vragen nu wel gesteld heb. Ik heb nog een opmerking. Toen je een sessie had met Jene, die in dit forum zit, vroeg ze je over het ervaren van een hoop trauma in het fysieke bestaan. Je zei iets over dat wij soms denken dat dit een manier is om anderen te kunnen bereiken op een behulpzame manier. Ik ben het met je eens dat je anderen kunt bereiken door simpelweg het bewustzijn hiervoor te hebben. Maar een hoop mensen in dit focus – als ze geen gevoel van identificatie hebben – dan staan ze dat bewustzijn niet toe om door te dringen bij hen, of misschien doen ze dat alleen objectief niet. Misschien komt het subjectief wel door. Is dat wat je … Terwijl ik zit te praten, begin ik het beter te begrijpen. Was dat hetgene wat je bedoelde?

ELIAS: Wat je aan de buitenkant ziet is niet altijd een indicatie voor subjectieve beweging. Mensen kiezen voor pijnlijke zaken in het fysieke focus, vanwege vele redenen. Er zijn dus vele (soort van) acties die plaatsvinden in de context van dit onderwerp. Ik richt mij tot ieder individu op een dusdanige wijze, die valt binnen het kader van hun eigen identificatie en begrip. Voor Rudy, waren dat de elementen die hij begreep. Dit individu leunt ook naar het niet-begrijpen en naar het niet-accepteren van zijn eigen creatie van realiteit, omdat er vastgehouden blijft worden aan een negatief geloofsysteem. Aldus, wordt er vermeden dat bepaalde ideën worden versterkt, wanneer ik mij richt tot dit individu.

Iedere manifestatie keus is behoudend van zeer diverse acties en redenen – binnen die acties. Sommige acties lijken dezelfde te zijn of vergelijkbaar, maar ieder van jullie is individueel en uniek. En aldus creër je ieder op een zeer individuele manier. In deze, wordt iedere expressie ook beïnvloed door ieders individuele probabiliteiten, richting en aandacht. Naar jouw idee zie je verschillende mensen zeer vergelijkbare pijnlijke toestanden manifesteren, maar ze zullen dit vanwege zeer verschillende redenen doen.

CAROL: Oke. Ik heb nog een klein vraagje, en heeft te maken met de pijn die ik aan de onderkant van mijn rug heb. Zit dat vast aan een of ander geloofsysteem, en zo ja, kun je mij dan helpen om daar een beetje inzicht in te krijgen, zodat ik het los kan laten?

ELIAS: Dit is vergelijkbaar met de actie van Michael – met het vasthouden van energie in het lichaam. Dit zijn moeilijke onderwerpen.
Je bent behoudend van negatieve geloofsystemen, in dat je “pijn” ziet als “pijn”. En dus, wil je die pijn “repareren, herstellen”.

In je opneming van veel subjectieve activiteit, blijf je energie vasthouden in bepaalde gebieden van je fysieke lichaam.
Er zijn ook geloofsystemen en problemen met betrekking tot verantwoordelijkheid in betrokken. In het vasthouden aan bepaalde overtuigingen met betrekking tot persoonlijke verantwoordelijkheid – in combinatie met de snelle en doorgaande subjectieve bewegingen, die objectief worden, en ook toegestaan worden om objectief te worden – blijf je energie vasthouden in je fysieke lichaam, omdat je niet begrijpt hoe je je eigen energie moet vrijgeven.

(Glimlachend). Het is heel erg moeilijk om jullie in het fysieke focus deze concepten te vertellen, omdat jullie allemaal geloofsystemen hebben die vastgehecht zitten aan deze ideën. Ik zeg je dat jij, en ook Michael, in een oogwenk van die pijn af kan zijn; maar je gelooft hier niet in, en je begrijpt de bewegingen van energie niet. En daarom zul je het ook niet binnen een oogwenk kunnen loslaten. Maar het kan wel, als je ervoor kiest!

Veel van de subjectieve bewegingen die worden toegestaan om objectief te worden opgenomen creëren een turbulentie in energie, omdat je in het bezit bent van heel veel overtuigingen, en je binnen die geloofsystemen, onofficiële informatie niet accepteert. Maar toch accepteer je wel heel veel van die onofficiële informatie, omdat je wetend bent. En dus, ben je aan het strijden tussen het subjectieve en het objectieve, omdat je aan het strijden bent met je geloofsystemen en je weten. In deze, creër je een turbulentie in je eigen energie. In het niet begrijpen hoe deze energie vrij te geven, en in de keuze om deze turbulentie niet continue te verstoren, isoleer je bepaalde energie, en zeg je subjectief tegen je lichaam dat het deze energie moet vasthouden. In deze, plaats je energie in bepaalde gebieden. Je creërt pijn die je niet zult vergeten.

CAROL: Dus, roept het om mijn aandacht. Het zit daar ter mijn eigen opmerken ervan.

ELIAS: En dus, zul je niet vergeten dat je turbulentie nog steeds opgewekt wordt, en dat je jezelf erop dient te richten. En terwijl je je richt op de geloofsystemen die in conflict zijn, en terwijl je die geloofsystemen gaat accepteren, en de kwestie over persoonlijke verantwoordelijkheid gaat accepteren, en toelaat dat die onofficiële informatie wordt opgenomen zonder strijd ermee te leveren, zal het verminderen.

CAROL: Oke. Dat zal ik doen. En ik zal het niet ‘gaan proberen’, ik ga het doen!

ELIAS: Heel goed!

CAROL: Dank je. Ik heb verder geen vragen meer. Ik waardeer dat je tijd in mij gestoken hebt.

ELIAS: Je bent zeer welkom.

VICKI: Ik heb een vraag, als dat mag. Er heerst een zekere mate van rust in de flow van energie, in deze uitwisseling hier vandaag, die ik in mijn herinnering niet eerder heb meegemaakt. En ik vraag mij af of je kunt uitleggen waarom?

ELIAS: Wat je ziet, in jou opmerken van die moeiteloosheid, is een samenwerking, een coöperatie in alignering tussen Michael en Lawrence in het bewustzijn. Je hebt jezelf toegestaan om subjectief samen te werken in de energie-uitwisseling, waardoor er een groter gemak in de beweging of in de intensiteit ervan ontstaat.

Wat je ook waarneemt in deze objectieve uitwisseling, is dat het in gemak plaatsvindt met Aileen; want zij is een fragment van Elias, en ze is ook iemand die focussen heeft gedeeld (met Elias) in fysieke manifestaties. Je kijkt dus naar een reünie van oude vrienden.

VICKI: Wat ik ook lijk te zien, zijn heel wat parallellen tussen Michael en Aileen.

ELIAS: Nogal. En dit is ook wat je mag zien als het zijn van de andere kant, van de tegenovergestelde kant van individuen, die gefragmenteerd zijn uit deze essentie, en die dus zeer verschillende characteristieken ten toon spreiden.
(Wij kennen een aantal andere mensen die uit Elias gefragmenteerd zijn, en die voor lange tijd meededen in de sessies, maar dat niet langer meer doen vanwege diverse redenen. Deze mensen hadden allemaal wel een of ander groots conflict in een of ander gebied).

VICKI: Oke, ik heb ook nog even een uit de lucht gegrepen vraagje. (Hier, draait Elias zich om en gaat vragend in de lucht zitten kijken, en wij barsten in lachen uit. Hij is af en toe echt gek!) Ik ben nieuwsgierig naar die ene ongewone fysieke manifestatie (reactie) van mij pasgeleden. Een beetje té, als je het mij vraagt! Mijn vraag is; is een deel van mijn reactie - toen ik erg dichtbij deze persoon in de buurt stond - een herkenning van mij van een ander significant ander-dimensionaal focus, die wij samen deelden?

ELIAS: Dit is een element van een keuze van een actie die je bent aangegaan; want de actie die je aanging, is een herinnering. En in deze actie, ervaar je veel meer problemen dan je je realiseert - in het aanpakken van je geloofsystemen. En daardoor reageer je veel heftiger op deze nieuwe actie. De herinnering betreft niet alleen één focus.

VICKI: Oke. En voor Rudy; die wil weten of ze het juiste aan het doen is.

ELIAS: Trek je deze vraag ook uit je lucht? (Veel gelach) Ah, Rudy! Zulks een conflicten, zulks een verwarring, (lachend), en zulks een geloof in zulks gewaarzijn! Je mag tegen Rudy zeggen, mits hij ervoor kiest om te luisteren en het niet af te stoten, dat zijn keuze van probabiliteiten, in zijn termen, niet incorrect is. Alhoewel er geen correct of incorrect bestaat, of goed of fout, zal ik hem vertellen dat binnen de lijn van probabiliteiten die in deze doorlopende situatie door individuen gevestigd is, deze probabiliteit gezien kan worden als het zijn van het meest probabel.

VICKI: Dank je.

ELIAS: Je bent welkom. Heb je nog meer vragen?

RON: Ja. Wie vermoordde President Kennedy???

ELIAS: (Die weer naar de lucht zit te kijken en naar de lucht grijpt met zijn hand) Er komt alweer een stukje lucht naar beneden vallen! (Grinnikend, en veel gelach)

CAROL: Ik heb wat conflict over welke methode ik moet navolgen met betrekking tot het betrokken zijn met wat er gaande is. Of dit de methode is die ik nu volg, wat lesgeven en praten is, en of dat ik een andere weg zal gaan volgen, die van het schrijven. Heb jij enige input hierover voor mij? Af en toe heb ik echt heel veel moeite om de discipline te kunnen opbrengen, om daadwerkelijk actie te ondernemen. Als ik dus een aardig idee zou hebben, over welke probabiliteiten ik zou willen volgen, en welke richting ik zou willen opgaan, dan zou dat misschien ook de nodige discipline kunnen opleveren!

ELIAS: Ah! We hebben hier weer een artistieke geest die tomeloos is! (Tegen Vicki) Zie de parallellen! (Er zijn er wel veel, moet ik zeggen!)

CAROL: Zou ik moeten gaan schrijven of zou ik gaan moeten schilderen of zou ik praatjes moeten houden? Of alledrie? (Lachend)

ELIAS: Gebruik je creativiteit, en continueer door met je onderricht.

CAROL: Dus, gewoon doorgaan met praatjes houden in plaats van …

ELIAS: Laat mij het zo zeggen; je zou ook de actie van het schrijven kunnen aangaan, maar sommige individuen zijn schrijvers (naar Vicki kijkend) en sommige individuen creëren weer anders.

CAROL: Oke

ELIAS: Kleuren zijn ook heel aardig!

CAROL: Já!

ELIAS: En onthoudt, dat het ook een waarheid is.

Ik ga je een zeer genegen au revoir toewensen.

Elias vertrekt om 6:03 PM.

© 1997 Vicki Pendley/Mary Ennis, Alle Rechten Voorbehouden.



Vertaald door

---

Copyright 1997 Mary Ennis, All Rights Reserved.